Morgen misschien.
En morgen misschien,
als de dagen korter lijken,
en het langzaam zomert
in ons huis. Zal ik de muren
stil vergeten, waar wij eens
samen hingen, in het witte
naast de buis.
En morgen misschien,
als de bloemen zacht
ontknoppen en de bijen
zoemend starten
aan de lange honingjacht.
Zal ik de stemmen
laten slapen, in het duister
diep in mij. Zal ik vlinders
vliegen laten, verklaar ik mezelf
vogelvrij.
Reacties op dit gedicht
| Innerchild: | Zaterdag, maart 26, 2005 13:42 |
| zo zo, Elientjen ... da's knap geschreven ! liefs / innerchild |
|
| Zilke: | Zaterdag, maart 26, 2005 11:14 |
| ! doen Heel mooi gedicht! |
|
| sunset: | Zaterdag, maart 26, 2005 10:54 |
| Poe hé, een hele grote 'WOHW!'. S c h i t t e r b a a r. Liefs / sunset |
|
| Trilala: | Zaterdag, maart 26, 2005 10:11 |
| met veel bewondering gelezen! je schrijft echt mooi! ga maar eens genieten van het leven! dikke kusjes , Sara |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Elientjen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||