weer licht
weer leven
de donder en bliksem in mijn hart
kan ik niet tot bedaren brengen
zo heftig gaat het in mij tekeer
dikke regendruppels vormen grote
plassen op een leeg stuk papier
de wind raast door mijn hoofd
graag wil ik het licht en de warmte
van zonnestralen diep in mij
naar binnen laten dringen
echter een muur van dichte mist
verhinderd mij het fijne licht te
voelen en lijfelijk te ontvangen
zware donkere wolken hangen
mistroostig boven mij om straks
haar depressie over mij uit te storten
ik huil
Lia
Reacties op dit gedicht
| Jan van Dord: | Zondag, maart 27, 2005 21:04 |
| Heeeeel mooi. jan |
|
| Rien de Heer: | Zondag, maart 27, 2005 10:37 |
| Snik, snik, zulen we samen huilen? Groetjes, Rien. |
|
| sunset: | Zondag, maart 27, 2005 09:53 |
| Aaaaaaaaaaa ... Als het geen fictie was had ik je zo in mijn armen genomen, mijn zuivere zakdoek geleend. Invoelend goed en voelbaar verwoord. Liefs / sunset |
|
| Lievelingetje45: | Zondag, maart 27, 2005 09:21 |
| Zeer schitterend verwoord! Liefs |
|
| The King Cobra: | Zondag, maart 27, 2005 08:49 |
| mooi verwoordend neergezet... prachtig.... The King Cobra |
|
| Annemieke van der Ven: | Zondag, maart 27, 2005 08:30 |
| Een knuf... Annemieke |
|
| hiljaa: | Zondag, maart 27, 2005 08:24 |
| gelukkig is dit achter de rug ver weg! knufliefs--hiljaa-- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lia van der Fluit | 
|
|
| Gecontroleerd door: -Suus- | ||
| Gepubliceerd op: 27 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||