gevallen
ze is gevallen,
en wou niet meer
opstaan.
Wetend
dat niemand haar
een hand zou toereiken...
Ze bleef liggen,
in het natte gras,
tijd genoeg,
niemand maakte zich
zorgen om haar.
treurend ,
dat zelfs de zuurstof
die ze in ademde,
gelukkiger was
dan zij.
Het had nut,
en zij,
wist ze maar al te goed,
niet.
Ze voel de zich vaker dan ooit
overbodig, en een last.
Ze wist niet meer of het minuten
of uren waren dat ze daar gelegen had,
maar,
het werd kouder,
en begon te schemeren,
met har laatste krachten
hief ze zich overeind,
ze wou waardig
eindigen.
Ze zwoof
naar de brug,
die over het water hing,
en liet zich als
een vogel
zo vrij
vallen.
en wou niet meer
opstaan.
Wetend
dat niemand haar
een hand zou toereiken...
Ze bleef liggen,
in het natte gras,
tijd genoeg,
niemand maakte zich
zorgen om haar.
treurend ,
dat zelfs de zuurstof
die ze in ademde,
gelukkiger was
dan zij.
Het had nut,
en zij,
wist ze maar al te goed,
niet.
Ze voel de zich vaker dan ooit
overbodig, en een last.
Ze wist niet meer of het minuten
of uren waren dat ze daar gelegen had,
maar,
het werd kouder,
en begon te schemeren,
met har laatste krachten
hief ze zich overeind,
ze wou waardig
eindigen.
Ze zwoof
naar de brug,
die over het water hing,
en liet zich als
een vogel
zo vrij
vallen.
Reacties op dit gedicht
| dark_wings: | Woensdag, april 06, 2005 23:48 |
| wow meis... eg mooi, en zinke, je bent geen last en al die dinge..je bent en leuke vriendin, en ikwil je niet verliezen, hou vol aub!* karen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *broken hope* | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||