Toneel
Het doek gaat rustig weer open,
Daarachter sta ik,
zachtjes maar te hopen,
Dat ik niet door mijn korset stik.
Een heel toneelstuk lang,
Sta ik op het voorste gedeelte van mijn voeten,
Met hoge en lage zang,
Doen wat ik altijd heb gemoeten.
Onbewust vlogen de woorden,
Ging allemaal gewoon,
Alleen aan die gedachtes die stoorden,
"Waarom ik mij nu op het toneel vertoon."
Talent had ik wel,
Maar leuk vond ik het niet,
Het is niet meer dan een spel,
Het spel dat ik had vergiet.
Sta ik maar te zingen,
Blijven doorgaan,
Maar denkend aan andere dingen,
Die wel moesten vergaan.
Want dit is nou eenmaal mijn leven...
Dankje...
Reacties op dit gedicht
| guinevere: | Zaterdag, april 09, 2005 10:56 |
| egt heel mooi!!!!!!!! ik zou je best eens willen zien ;) liefs roosjuh |
|
| psych: | Zondag, april 03, 2005 20:04 |
| sprekend als woorden die stralen ,,, geweldig,,,liefs,,,elze,,, | |
| Hans Winter: | Donderdag, maart 31, 2005 23:06 |
| * thuis kende ik de woorden al half van buiten, binnen bezig zijnde zocht ik telkens weer even haar blik. * hans |
|
