Schrome maneschijn...
Dag schrome maneschijn
in mijn dwalende dromen.
Je hebt lang gewacht,
maar bent toch gekomen.
Met je stralen streel je de
oneffenheden van mijn huid
en al is het buiten stil, mijn
lichaam schreeuwt jou uit.
---------
voor mijn liefste...
---------
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Vrijdag, april 01, 2005 21:44 |
| * speelt mijn lichaam op, maak haar van verlangen stil, deel het met het jouwe, even verenigd tot lang daarna nog altijd vertrouwd. * hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *Sofieke* | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 01 april 2005 | ||
| Thema's: | ||