Wedergeboorte
Omdat je mij nooit noemde bij naam
zoals ik hem vecht, dag in, dag uit
door de chaos in de leemte,
het zwart-witte van de pracht.
Omdat ik hem weende toen de zomer
in mijn jonge handen stierf,
als een ongeboren kind,
de avond in mijn schoot gevallen.
Omdat mijn gisteren niet wou rusten,
het roest van de toekomst bloedend
door mijn aders, de hulzen
als dieren, geveld op de vloer.
En omdat toen, daar, de tijd zich draaide,
en de dagen nu veel echter kleuren,
bewust gekozen en dankbaar bloeiend,
de geboorte van wie ik altijd al was.
Reacties op dit gedicht
| sergev2005: | Maandag, mei 02, 2005 11:48 |
| Een mooi gedichtje. Ik grasduin zo'n beetje in je 'verzameld werk' en ben zeer positief verrast door je zeer mooie stijl. Adembenemend. Liefs, Serge |
|
| Hannepon: | Zondag, april 10, 2005 19:57 |
Hier kan je echt dagen over nadenken...pure kunst :-) xxx |
|
| Het Gejefte: | Dinsdag, april 05, 2005 17:34 |
| dit is onwaarschijnlijk mooi ik heb hier geen woorden voor, echt |
|
| Tim Mooij: | Maandag, april 04, 2005 11:12 |
| zo daar vloog ie zag jem? :) mooie, moeilijk ook, maar mooi doeg |
|
| pramodah: | Zondag, april 03, 2005 22:37 |
| omdat je voor de twede maal geboren word zij jezus | |
| Jessica de jong: | Zondag, april 03, 2005 21:28 |
| Mooi het is fijn je zelf te zijn Echt mooi geschreven Groetjes Jessica |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Zilke | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 03 april 2005 | ||
| Thema's: | ||