Eén Moment
Mijn hart stopte met kloppen
Mijn adem stokte in mijn keel
Mijn wereld stond even stil
Alles leek te vervagen
Jij liep op mij heen
Ogen vragen
De grond zakte weg onder mijn voeten
Ergens in de verte hoorde ik mijn gil
De woorden tot me doordringend
Waren kil
De waanzin nam de overhand
Uit onmacht
Mijn kinderen zien wenen
Putte ik de kracht
Eén moment stond alles stil
Ik zag mijn huilen weerkaatsen
Door hun ogen
Ik moest door!
Mijn adem stokte in mijn keel
Mijn wereld stond even stil
Alles leek te vervagen
Jij liep op mij heen
Ogen vragen
De grond zakte weg onder mijn voeten
Ergens in de verte hoorde ik mijn gil
De woorden tot me doordringend
Waren kil
De waanzin nam de overhand
Uit onmacht
Mijn kinderen zien wenen
Putte ik de kracht
Eén moment stond alles stil
Ik zag mijn huilen weerkaatsen
Door hun ogen
Ik moest door!
Reacties op dit gedicht
| PatriciadP: | Maandag, augustus 13, 2001 15:49 |
| Dank jewel voor de reactie op mijn gedichten. De drie gedichten waar jij op gereageerd zijn , zijn herinneringen van de gebeurtenissen rond het overlijden van mijn broertje Dennis. Dank je wel nogmaals voor je lieve woorden Groetjes en liefs van Patricia |
|
| mini: | Maandag, augustus 13, 2001 15:29 |
| Hier word ik toch helemaal stil van... VEEL STERKTE! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: PatriciadP | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 12 augustus 2001 | ||
| Thema's: | ||