Masker
Lopen langs de donkere grachten,
in een oerwoud van verdriet.
Tranen als armen om je lichaam heen,
en niemand die het ziet.
Hoe kan je ook verwachten,
dat anderen iets zullen merken.
Je doet zo anders dan je je voelt,
niemand die je zo kan helpen.
Vertel me nou alsjeblieft eerlijk,
waarom je doet zoals je speelt.
Als ik je alleen maar kon troosten,
huilden we tenminste samen om dat beeld.
Reacties op dit gedicht
| Vampiertje: | Donderdag, april 07, 2005 15:26 |
| echt mooi |
|
| samantha paris: | Maandag, april 04, 2005 22:28 |
| ~lief * ~~~ * | |
Over dit gedicht
| Auteur: ***debje*** | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 04 april 2005 | ||
| Thema's: | ||