Duisternis vol kleuren
Duisternis vol kleuren
Je zit alleen in het donker,
alles om je heen is zwart.
Je zakt steeds dieper weg,
in deze put binnenin je hart.
Je worstelt dagelijks weer door het leven,
maar er is niemand die het ziet.
Elke verleiding van liefde,
buitengesloten, omdat je hart het je verbiedt.
Je sleurt je dagelijks door de straat,
struikelend over hobbels, waardoor je even niet wil leven.
Een streepje licht schijnt in jouw duisternis,
onzichtbaar, door jouw koude beven.
Je beseft je nog steeds niet,
al die mensen om je heen.
Deze kleuren in jouw duisternis,
zij laten je nooit alleen.
Uitdaging van Rimjam
Over dit gedicht
| Auteur: Lianne van Kesteren |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 06 april 2005 | ||
| Thema's: | ||