Pijn
door verdriet gedreven,
niet bij stil gestaan,
naar glasscherven gegrepen,
me volledig laten gaan.
Keer op keer,
steeds weer.
En ik voel me goed,
al is dat van korte duur.
Donkere gedachten.
zoute tranen,
al heb ik die niet meer.
mijn hoofd,
zo leeg geworden.
Nu kijk ik naar de avondlucht,
met zoveel pijn,
ik heb mezelf getekend,
met PIJN.
Met MIJN glas,
al ben ik haar bezit.
Geen eigen wil meer,
totaal overgeleverd,
opgegeven.
niet bij stil gestaan,
naar glasscherven gegrepen,
me volledig laten gaan.
Keer op keer,
steeds weer.
En ik voel me goed,
al is dat van korte duur.
Donkere gedachten.
zoute tranen,
al heb ik die niet meer.
mijn hoofd,
zo leeg geworden.
Nu kijk ik naar de avondlucht,
met zoveel pijn,
ik heb mezelf getekend,
met PIJN.
Met MIJN glas,
al ben ik haar bezit.
Geen eigen wil meer,
totaal overgeleverd,
opgegeven.
Reacties op dit gedicht
| - Anneliesje -: | Woensdag, april 06, 2005 20:49 |
| pijnelijk verwoord, de hardheid die pijn tot een mens kan brangen is soms ondragelijk! mooi! greatZ liesje | |
Over dit gedicht
| Auteur: *broken hope* | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 06 april 2005 | ||
| Thema's: | ||