Op zolder
Hij woonde ooit op zolder
maar vond zijn weg niet meer
in de leegte van de kamer,
de memoires op de vloer
sleepten zich de jaren door
als stukken van de tijd
die er aan diggelen wat lagen
na te gloeien.
Zijn stappen rond de tafel
zoemden zijn hoofd door naar
de plakkerige, goudgele streep
door zijn vertrouwde dakraam
en zijn blik weerkaatste hol
tegen zijn nieuwe leven
toen hij voor een laatste keer
eenzaam zijn ziel nariep.
Reacties op dit gedicht
| Hannepon: | Zaterdag, april 16, 2005 20:15 |
Ik geen je een pluim voor dit gedicht :-) *geen woorden voor, dus...* en een knuffel voor jou! xxx me xxx |
|
| Hannepon: | Zaterdag, april 16, 2005 20:15 |
| geef, moest het dus zijn ;-) | |
| Het Gejefte: | Zaterdag, april 09, 2005 09:56 |
| "en zijn blik weerkaatste hol tegen zijn nieuwe leven toen hij voor een laatste keer eenzaam zijn ziel nariep...." Kan niet anders dan met een gruwelijke echo zijn... Bangelijk, alweer |
|
| SuperKomet: | Vrijdag, april 08, 2005 00:18 |
| Juj!! Nog een Zilke-dicht! Zoals altijd heel beeldend en mooi. I like the "plakkerige goudgele streep", nice way of looking at it. Groet x |
|
| Oorlam: | Donderdag, april 07, 2005 13:39 |
| eh niet jouw klep natuurlijk) | |
| Oorlam: | Donderdag, april 07, 2005 13:39 |
| die zolders ja..niet komen (spullen proppen en klep dicht) | |
| ike: | Donderdag, april 07, 2005 13:35 |
| beetje droevig geschreven... maar wel heel mooi!! en dankje voor je compliment :) liefs ike |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Zilke | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 07 april 2005 | ||
| Thema's: | ||