als je tot over je oren...

In de wei stond er eens een mooie boom
Met een vogelnestje in zijn kroon
Toen kwam er plots een hevige wind
Wierp het nestje naar beneden, heel gezwind

Er kwam toen een poes, die was op jacht
En kreeg ze in het oog, die vogelen pracht
Ze begon ze te verorberen op een na
Want die had zich verstopt onder een koeienvla

Maar dat vogeltje was ook van de slimste niet
En begon te piepen van verdriet
Nog een ferme slag van de kat haar poot
En ook het laatste vogeltje ging schielijk dood

Wat is nu de moraal van dit gedicht
Denk een beetje na, dat weet ieder wicht
Zit je tot over je oren in de drek
Lig dan niet te kletsen uit je nek

Geschreven door

pramodah

Reacties op dit gedicht

pramodah vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Vervelende meid:	Vrijdag, april 08, 2005 10:35
GEWELDIG! hheheehheh heel goed!

Vervelende meid:	Vrijdag, april 08, 2005 10:35
GEWELDIG! hheheehheh heel goed!

psych:	Vrijdag, april 08, 2005 00:15
ha,geweldig,,,slaat dit op iemand speciaal?,,,doet er ook niet toe,,,vind hem mooi,,,gr,,,elze,,,

Over dit gedicht

Auteur: pramodah
Gecontroleerd door: Sunflower
Gepubliceerd op: 07 april 2005
Thema's: [Filosofie] [Fictie]