kinderhandjes
Een kleed van nevel
rust op het veld
waar bloemen rouwen
Stil ineengeklapt
Koude waterdruppels
glijden neerwaarts
Als heldere tranen
van het diep bedroefde gras
Haar zweverige voetsporen zullen
nooit meer gedrukt worden
Op de korrelige bodem
van het smalle zandwegje
Haar kleine handjes zullen
de bloemen nooit meer
liefdevol raken of strelen
Zij is nu zelf aarde geworden
Onder het nevelige veld
Waar bloemen weer open bloeien
Het gras blijft treuren om het verlies
van die lieve kinderhandjes
(voor Tony)
Reacties op dit gedicht
| druppeltje: | Zaterdag, april 16, 2005 19:16 |
| teder rakend liefdevol droevig prachtig gedicht dus! liefs drupje! |
|
| sunset: | Dinsdag, april 12, 2005 14:28 |
| Integer, voelbaar droef neergezet. Liefs (en een extra knuf) / sunset |
|
| freakangel: | Dinsdag, april 12, 2005 13:15 |
| Ongelooflijk rakend gedicht... Ik weet niet, wat te zeggen... sterkte en liefs, freakangel |
|
| Sunflower Ria: | Dinsdag, april 12, 2005 09:43 |
| Stil en Weet intens Stil en Weet heb geen woorden liefs en knuffel SunflowerRia |
|
| Het Gejefte: | Dinsdag, april 12, 2005 08:43 |
| adembenemend rakend sterkte |
|
| Raira (Ria): | Dinsdag, april 12, 2005 08:22 |
| hier kan ik geen woorden voor vinden... je hebt het zo hartrakend mooi verwoord dat alleen de stilte past liefs Raira |
|
| Pyro: | Dinsdag, april 12, 2005 08:16 |
| Raakt me zielsdiep. Prachtig, maar treurig gedicht. Liefs, Pyro |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *zwarte schaduw* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 12 april 2005 | ||
| Thema's: | ||