hier zit ik weer,
tranen lopen over mijn gezicht,
was je maar hier,
kon ik maar nog eens met je praten.

hier zit ik weer,
met trillende handen,
met nare gedachten,
gedachten die alleen jij uit mijn hoofd kan praten.

hier zit ik weer,
ik denk alleen aan jou,
aan je vertrek,
aan het feit dat ik je nooit meer zal zien.

hier zit ik weer,
hopende dat ik alles droom,
ik wil het niet geloven,
neen, ik kan het niet geloven.

hier zit ik weer,
vragen spoken door mijn hoofd,
is het mijn fout?,
is het hun fout?

hier zit ik weer,
mezelf en de anderen te verwijten,
mezelf; had ik maar eerder naar je toegekomen,
hen; hadden ze je maar behandelt als een normale persoon.

hier zit ik weer,
verlangend naar vroeger,
naarde goede tijden,
naar de tijden die zij hebben doen verdwijnen.

hier zit ik weer,
maar hier moet ik niet zitten,
ik moet bij jou zitten,
maar dat kan ik niet...
en zal ik je zeggen waarom,
omdat het afscheid dan nog harder word,
neen, je gaat niet dood,
je verhuist,
naar de andere kant van de wereld.

waarom moet je gaan?
kun je hier niet blijven?
ik weet niet of ik het aan kan.
ik weet niet of ik je kan missen...

laat me aub nog iets van je weten,
geef me nog een laatste kus,
een laatste knuffel,
ga niet weg zonder vaarwel...