ik ben het gewoon moe
De woede brand als een vuurbal in mij
Terwijl mijn hart overloopt van verdriet.
En het lukt me gewoon niet, om men woede
Te blussen met men eigen verdriet.
Messen steken door men hele lijf
En men lichaam bevriest door al die vieze blikken.
Messen steken door ijs,
Lukt jou, maar mij niet.
Wat is het,
Dat me zo raar laat voelen, zoals ik nu doe
De woede, het verdriet, de pijn, de jaloezie,
Het alleen zijn..
Ik ben het gewoon moe!!!
-ik weet het, het is geen geweldig gedicht, maar het kwam gwn uit men vulpen-
Terwijl mijn hart overloopt van verdriet.
En het lukt me gewoon niet, om men woede
Te blussen met men eigen verdriet.
Messen steken door men hele lijf
En men lichaam bevriest door al die vieze blikken.
Messen steken door ijs,
Lukt jou, maar mij niet.
Wat is het,
Dat me zo raar laat voelen, zoals ik nu doe
De woede, het verdriet, de pijn, de jaloezie,
Het alleen zijn..
Ik ben het gewoon moe!!!
-ik weet het, het is geen geweldig gedicht, maar het kwam gwn uit men vulpen-
Reacties op dit gedicht
| lieverdjeuh: | Zondag, april 17, 2005 21:13 |
| en toch vind ik hem goe! Helemaal uit je gevoel geschreven... *Als je je woede wil laten stromen, ben er voor je!* Knuff Valerie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Liekuh* | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 17 april 2005 | ||
| Thema's: | ||