Als het woud roept
Als het woud roept
soms als het stil is
dan voel ik het gemis
het ruisen is te horen
van uit verste verten
de roep
van het donkere woud
waar mens en dier
gelijken zijn
waar waarden simpel zijn
en kleuren
wisselen
in verstrijken van seisoenen
hoe wisselend
zijn ook gevoelens van de mens
in een woud van bomen
kan hij geheel tot rust komen
maar steeds weer roepen klanken
naar zijn diepste ziel
daar dwaalt het als een echo
en zakt in stilte weg
welk een roep
hoort mijn ziel
het pompt angst in mij hart
het is een roep die mijn ziel verwart
Wim Black Lord
Reacties op dit gedicht
| remie: | Maandag, april 25, 2005 23:11 |
| euhhhh heb je een navigatie systeem en mag ik mee...liefs Remie | |
| Caroline van Geel: | Maandag, april 25, 2005 22:44 |
| Mocht je een weg naar dat woud vinden, mag ik dan een routebeschrijving??? | |
| m@rcel: | Maandag, april 25, 2005 18:04 |
| Heel mooi geschreven en graag gelezen Gr. m@rcel |
|
| Lia : | Maandag, april 25, 2005 17:04 |
| kijk maar uit voor toverheksjes... grinn.. warme knuffel, Lia | |
| Oorlam: | Maandag, april 25, 2005 16:45 |
| het woud of een wild varken roept mij nogal eens ja:) | |
| * Green witch *: | Maandag, april 25, 2005 16:36 |
| Zeer mooi geschreven. Geweldig om te lezen. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Black Lord |  
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 25 april 2005 | ||
| Thema's: | ||