MIJN KLEINE SCHILDPAD
Mijn kleine lieve schildpad
Die ik gekocht had
schat van glas
jij stond daar zo eenzaam
altijd bij het raam
klein en trouw
en nee je was geen slome
je kwam uit Rome
geweldig
hield alles in de gaten
je kon niet praten
was niet erg
toen plots was er een windvlaag
veranderd alles
in een tel
BAM! De scherven vlogen weg
nou, daar lag je dan
zonder hoofd
ook je benen was je kwijt
de punt van je staart
was plots weg
ik kon het niet geloven
hoe was ’t mogelijk?
Mijn schildpad!
Nee, nee, nee, nee, nee, nee, NEE!
Dit kon niet waar zijn!
Ik huilde
Nog steeds was ik verdrietig
Kwam ‘r niet overheen
Waarom toch?
Maar ik kreeg je niet meer heel
Niet in het gareel
Voor altijd
Bent onomkeerbaar verstomt
Ja ik weet je komt
Nooit meer t’rug...