spaghetti met bruine suiker
Kom nu en laat ons slapen,
vergeten wat de dag ons gaf
Of is het juist andersom
en beleven we alles weer opnieuw?
Gemoedsrust streelt mijn lichaam
of is het de onrust die langzaam binnensluipt
en stil het maanlicht verduistert
langzaam de nachtmerrie binnenlaat.
Ik geef me over aan het duister
en hoop dat mijn hersenen, kronkelend als spaghetti,
de rust vinden
ik zoet ze met bruine suiker
en vind de slaap die ik zo hard nodig heb.
vergeten wat de dag ons gaf
Of is het juist andersom
en beleven we alles weer opnieuw?
Gemoedsrust streelt mijn lichaam
of is het de onrust die langzaam binnensluipt
en stil het maanlicht verduistert
langzaam de nachtmerrie binnenlaat.
Ik geef me over aan het duister
en hoop dat mijn hersenen, kronkelend als spaghetti,
de rust vinden
ik zoet ze met bruine suiker
en vind de slaap die ik zo hard nodig heb.
Reacties op dit gedicht
| Tommie1: | Maandag, mei 02, 2005 19:30 |
| filosofisch, daar hou ik van :) je moet ook eens mosterd met sperziebonen proberen.. :P weer poetisch, en naar het eind meer om over na te denken. leuk geschreven Liefs Tommie |
|
| shelob: | Dinsdag, april 26, 2005 22:45 |
| Hmmm brown sugar over de pasta, krijg je gevaarlijke dromen van, Jolanda | |
Over dit gedicht
| Auteur: wolvin | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 26 april 2005 | ||
| Thema's: | ||