Gelukkige mensen wandelen in de straat
Badend in een eindeloze zee van licht
Terwijl boven mijn hoofd bui hangt
Welke zich vol depressie op mij stort
Probeert mijn geest te breken
Wil mij kapot maken voor het leven
Maar ik geef niet zomaar op
En zal op de depressie zweven
Laat mij niet zomaar kennen
Eenzaamheid drijft mij niet tot waanzin
Misschien minder spraakzaam dan anderen
Maakt mij hoogstens tijdelijk zonderling
Maar zal hem trotseren
Deze wolk van duisternis
Wanneer ik mijzelf kan blijven
Aan het eind van de tunnel licht
Dan zal ik ook weer wandelen
Naast de mensen in de straat
Het enige wat ik van anderen wil
Of men mij even met rust laat
Niniki: | Maandag, mei 02, 2005 01:52 |
Ik stuur de harde wind jouw richting uit. Niniki |
|
Lia : | Vrijdag, april 29, 2005 15:04 |
ook dat moet soms.. even de rust hebben.. knuf,Lia | |
remie: | Vrijdag, april 29, 2005 12:05 |
soms is een beetje rust goed....maar niet te lang, het fijne leven is te kort, geniet....Liefs Remie | |
sunset: | Vrijdag, april 29, 2005 10:59 |
Ook dat is je gegund en dient gerespecteerd te worden. Ik zwijg dus maar verder. Liefs (en knuf) / sunset |
|
Rani: | Vrijdag, april 29, 2005 10:53 |
Heel mooi, rust is je gegund. prachtig geschreven.. Love, R. |
|
Jannie Hoogendam: | Vrijdag, april 29, 2005 10:28 |
herkenbaar geschreven en daarom zal ik je even met rust laten Liefs Jannie |
|
The King Cobra: | Vrijdag, april 29, 2005 09:51 |
uit oude doos... | |
Auteur: Mattijn Langenberg | ||
Gecontroleerd door: fox_bert | ||
Gepubliceerd op: 29 april 2005 | ||
Thema's: |