Gebracht door liefde
Het was fantastisch
De zon is getekent met nog meer schoonheid
de stralen betoveren mijn ogen
en mijn hart voelt zich bevrijd
Mijn parels komen niet langer meer
stiekem gestolen uit zee
Nu breng ik een rijkdom en een glans
met mijn eigen ogen mee
De diamanten prikkelen mijn zintuigen
als een zachte streling op dons
ben ik in een roes van de liefdesdrank
zuig ik alles op als een spons
Een spons die niet verzadigd raakt
want bij elk hoekje van mijn hart die jij krult,
bij elke kus die je mijn lippen geeft
wordt mijn hart weer met liefde gevuld
Reacties op dit gedicht
| Jan van Dord: | Zondag, mei 01, 2005 21:09 |
| Heel mooi!! | |
| druppeltje: | Zondag, mei 01, 2005 15:12 |
| heel erg mooi en lief gedichtje, jammer genoeg fictie he ;) liefs drup ps: de zon is getekenD ;) |
|
| psych: | Zondag, mei 01, 2005 13:10 |
| wonderschoon zoals telkens je gedichten zijn,liefs,elze, | |
