Je ogen spraken met je ziel
Je was voor mij een stille werker
Die de woorden in je droeg
Jouw handen waren mijn bescherming
En er telkens weer om vroeg
Nee, teveel was er nooit één echt
Zag je warme hart daar doorheen
Jij, meer gevoelsmens, zo breekbaar
voor jezelf. Die liefde hield mij bijeen
Je ogen spraken met je ziel
De nodige woorden waren ‘klein’
En als ik je voor mij alleen had
waren het zielsmomenten op jouw en mijn terrein
En als ik weer terugkijk, zoals zovaak
Dan gaan er geluksmomenten stromen
De liefde heeft jullie kunnen vinden
Het is mij gelukkig overkomen
willem 27-04-05
Lia : | Maandag, mei 02, 2005 16:05 |
koester de herinneringen.. de mooie dan.. ik denk dat ik dat nu ja, ook wel kan.. knuf, Lia |
|
m@rcel: | Maandag, mei 02, 2005 15:39 |
Heel mooi geschreven gr, m@rcel |
|
psych: | Maandag, mei 02, 2005 14:28 |
prachtig,heel mooi ,gr,elze, | |
Fortune: | Maandag, mei 02, 2005 14:19 |
graag gelezen.. mooi gedicht! liefs, Samantha |
|
hiljaa: | Maandag, mei 02, 2005 14:17 |
je hebt geen grote woorden nodig.... knufliefs--hiljaa-- |
|
Jannie Hoogendam: | Maandag, mei 02, 2005 12:14 |
Ha, een gelukkig einde...maar het hele gedicht spreekt van oprechtheid en love!!! xxx Jannie |
|
Vervelende meid: | Maandag, mei 02, 2005 11:17 |
Graag gelezen :D (wederom) |
|
Lievelingetje45: | Maandag, mei 02, 2005 10:18 |
Een bewonderswaardig gedicht hier neergezet! Liefs |
|
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: Pieps | ||
Gepubliceerd op: 02 mei 2005 | ||
Thema's: |