Ik ben met allebei mijn handen achttien jaar
Ik ben met allebei mijn handen achttien jaar.
Met allebei mijn handen
allebei
met nagels, nagelriemen, knokkels, vingers
er bij
Hoe kan dat nou, je handen achttien jaar
je hebt niet zoveel vingers
je hebt nog niéts wat achttien lijkt
jij, jij bent nog een kind
en verder komen zul je nooit
nooit verder dan de tien
je kijkt tussen je vingers door:
ik heb het wel gezien.
Reacties op dit gedicht
| Emmynator: | Dinsdag, mei 12, 2009 18:01 |
| Haha je bent pas volwassen als je je zo kunt gedragen zegt mijn moeder altijd. Mooi gedicht, heb ervan genoten. Liefs, |
|
| remie: | Vrijdag, december 02, 2005 18:04 |
| leuk elisabeth, mijn dochters waren met 18 jaar volwassen en toch nog kind, en ik ben blij dat ze zo zijn...met alle onvolwassen oneffenheden...liefs Remie | |
| Ton Rijkers: | Zondag, november 25, 2001 21:30 |
| Leeftijd zegt niet alles.Het gaat om het innerlijk.Bovendien zijn alle mensen die zo laatdunkend over de leeftijd doen ZELF ook achttien jaar geweest en toen vonden ze zichzelf wel oud en wijs genoeg.Een mooi gedicht. Groetjes, Ton Rijkers |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Elisabeth | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 20 augustus 2001 | ||
| Thema's: | ||