Kind van de duisternis
Kind van de duisternis
Haar armen reiken
Naar haar kind
Gedoopt in duisternis
Gebaard in verdriet
Haar omhelzing is onvergeetbaar intens
Het zou wederzijds kunnen zijn
De liefde zou gewoon kunnen terugkaatsen
Door het kind dat elke sprankel hoop misbruikt
Er is geen zon
Om het in licht te hullen
Er zijn geen tranen
Die de duisternis wegwassen
Houden
Van wat haar toekomt
Vastnemen
Van wat ze niet lief hoeft te hebben
Kan licht in de ogen blazen...
Haar armen reiken
Naar haar kind
Gedoopt in duisternis
Gebaard in verdriet
Haar omhelzing is onvergeetbaar intens
Het zou wederzijds kunnen zijn
De liefde zou gewoon kunnen terugkaatsen
Door het kind dat elke sprankel hoop misbruikt
Er is geen zon
Om het in licht te hullen
Er zijn geen tranen
Die de duisternis wegwassen
Houden
Van wat haar toekomt
Vastnemen
Van wat ze niet lief hoeft te hebben
Kan licht in de ogen blazen...
Reacties op dit gedicht
| Droomz: | Zaterdag, mei 14, 2005 09:46 |
| Mooi, maar wederom hier ontbreekt iets. Ik denk in het volgende stukje: 'Haar omhelzing is onvergeetbaar intens Het zou wederzijds kunnen zijn ' |
|
| Renate-td-: | Vrijdag, mei 06, 2005 12:45 |
| stilmakend mooi.. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Writenote | 
|
|
| Gecontroleerd door: bieke | ||
| Gepubliceerd op: 06 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||