Met de vlinders op mijn mantel
Rennend door het lange gras,
Door de heidebloemen,
Langs de grijsblauwe plas,
Waar de bijen heerlijk zoemen.
Laat me vallen,
Even weg van alles om me heen,
Niets zal het vergallen,
Want ik ben toch niet alleen.
Strijkend over het water,
Starend naar mijn dromen,
Niet meer aan later,
Onder de grote, groene bomen.
Met de vlinders op mijn mantel,
De bloemen in mijn haar,
De herten zorgen dat ik kantel,
En houdt mijn vleugels bij elkaar.
Het is weer tijd,
Natuur altijd gemeen,
Wachten tot die me weer verblijd,
En verander ik weer in steen.
Dankje....
Reacties op dit gedicht
| I, Lucifer: | Zaterdag, september 10, 2005 20:04 |
| En jij, liefste, bedankt voor het schrijven van dit schitterende gedicht. lieve kus, Luc. |
|
| psych: | Zondag, mei 08, 2005 20:02 |
| dit is weer heel mooi,,,liefs,,elze,,, | |
| psych: | Zondag, mei 08, 2005 20:02 |
| dit is weer heel mooi,,,liefs,,elze,,, | |
| guinevere: | Zondag, mei 08, 2005 19:36 |
| lief gedichtje hoor. maar ik vrees weer geen zinnig commentaar... want wat moet ik hier aan toevoegen? liefs roosjuh |
|
| milamber: | Zondag, mei 08, 2005 10:23 |
| ah.. zo mooi, rustgevend groetjes kerwin |
|
| Hans Winter: | Zondag, mei 08, 2005 00:03 |
| kwam ik langs, ik stak een bloem in je lokken, zonder dat we hadden gesproken een witte roos die zoent met je rode haar. hans |
|
| Quando: | Zaterdag, mei 07, 2005 22:17 |
| prachtig. een ware beauty. liefs, Kim |
|
| sunset: | Zaterdag, mei 07, 2005 19:58 |
| Een genot dit. Heerlijk. Liefs / sunset |
|
