gisteren werd mijn mama boos
ze zei dat we ondankbaar waren
daarna vroeg ik, wat is er loos?
maar ze verborg zich onder haar haren
ze huilde van verdriet
en zij dat we weg moesten gaan
ik begreep haar niet
wat hadden we misdaan
medelijden dat ik kreeg
ik legde mijn hand op haar rug
eerst negeerde ze me en zweeg
maar dan gaf ze me mijn hand terug
ik heb van alles spijt,
probeer het alsjeblieft te vergeten
want onze goede band wil ik niet kwijt
en dat mag je wel weten
ik hoop dat je me vergeeft,
wordt je mijn vriendin weer?
ik wil dat je gelukkig leeft,
en kwaad op mij, dat word je nooit meer!