Ankie's kast
Ankie’s Kast
Gevuld met pijn en veel verdriet,
begeef je je weer naar school.
Alle herinneringen komen weer boven,
telkens hoor je weer de schoten van het pistool.
Ze schreeuwen en roepen,
maken haar gek.
Ze slaan en ze gillen,
drijven haar weg, weg van deze plek.
Herinneringen van pijn en verdriet,
voor dit meisje al jaren een last.
Wonden en littekens, al jaren verborgen,
al jaren verstopt in Ankie’s kast.
Uitdaging van Antares
Reacties op dit gedicht
| Antares: | Woensdag, mei 11, 2005 00:01 |
| Een geslaagde uitdaging, Lee-Anne! Een mooie invalshoek, de kast als symbool voor verleden en herinnering. Helemaal het soort gedicht waarop ik gehoopt had. Liefs, Antares (die binnenkort zijn "1001 gedachten" eens flink gaat ordenen ;-) ) (P.S. Lee-Anne, het idee voor deze uitdaging kreeg ik door de gedichtencyclus "Anja's kast" van Dirk Van Bastelaere in zijn bundel "Pornschlegel en andere gedichten". Hij speelt daar ook met de kast als opslagplaats voor aller |
|
| Mathilde: | Dinsdag, mei 10, 2005 21:54 |
| erg goed geschreven! xxx | |
| Dindy: | Dinsdag, mei 10, 2005 21:04 |
| Pr8ig verwoord..... Kuz Dindy |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lianne van Kesteren |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 10 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||