Ik wil weer lachen samen met jou
Niets anders op de aarde,
ik laat je in je waarde,
samen met jou zijn,
het doet ons nu z’n pijn.
We hadden het voor elkaar,
het is nu zo zwaar,
zo alleen,
pijn is niet fijn,
is wat ik meen.
We lieten elkaar nooit meer gaan,
ik alleen heb het fout gedaan.
We hebben de warmte,
al zijn we arm,
ik heb niet veel,
we hebben onszelf,
dat is al zo mooi,
stop me niet weg.
Geef me laatste
ik voel nu langzaam,
wat ik heb gedaan,
je bent niet dood,
zo voelt het bijna,
het staat bij mij tot schaamrood,
verprutst heb ik het,
pech voor mij,
alsjeblieft, help me,
maak me vrij.
Nog moet ik wachten,
elke seconde is er een,
o, ik ben nu zo moe,
liefste, toe?
Reacties op dit gedicht
| Joyce...: | Donderdag, november 10, 2005 15:55 |
| weetje hoe mooi, Jezus dit gedicht is supermooi Hou vOl ! *hug* JoyCeee |
|
| hiljaa: | Vrijdag, mei 13, 2005 21:59 |
| tja jaloezie kan veel stuk maken ! maar praten kan helpen! knufliefs--hiljaa-- |
|
| Lievelingetje45: | Vrijdag, mei 13, 2005 17:48 |
| Zeer prachtig geschreven... Probeer er samen over te praten! Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Snotnues | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 13 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||