Stenen in mijn tenen (kindergedicht
Ik voel de stenen in mijn tenen
wanneer ik wandel over straat.
Kunnen stenen wenen?
Vroeg ik aan tante Kaat.
Waarom zouden stenen wenen?
Vroeg mijn tante toen.
De stenen willen wenen
omda’k ze pijn doe met mijn schoen.
Maar ook mijn tenen wenen.
Zei ik tegen nonkel/oom Stijn.
Want ik voel de stenen in mijn tenen
en dat doet ook een beetje pijn!
Reacties op dit gedicht
| Wishdom: | Donderdag, mei 19, 2005 18:39 |
| hihihihi =) | |
| SuperKomet: | Zaterdag, mei 14, 2005 14:57 |
| Dit is superleuk! Mooi hoe je je overtuigend kunt inleven in de manier van denken van een kind. Beetje vertederend ook wel... Zelfs al ben ik geen kind meer (oké, soms, ja oké, vaak wel, ik geef het toe), toch kan dit gedicht me vrolijk maken. Bedankt voor de deugddoende glimlach, ik had er best wel nood aan. |
|
| Benjamin de Rooy: | Zaterdag, mei 14, 2005 14:35 |
| is een leuke voor op freakkids :) stuur hem ook daar eens heen. staat aan de rechterkant in het menu :) |
|
| sunset: | Zaterdag, mei 14, 2005 14:33 |
| Leuk :~). Liefs / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Tinne Verbeek | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 14 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||