Kostbaar kind..
Ik zou zo graag dat kind nog eens zijn
dat dacht te kunnen groeien van de zon
dat met eenvoud de wereld zou verbeteren
en daar ook zonder twijfel aan begon
Ik zou zo graag dat kind nog eens zijn
dat zich nog verwonderde over natuur
in een schelp de wijde zee kon horen
en alles zou doen voor simpel wat vuur
Laat dat kind niet in de tijd verdrinken
of verloren gaan in de harde realiteit
Want niets is kostbaarder dan een kind
met een naief maar geheel eigen waarheid
Reacties op dit gedicht
| MANICMANJA: | Zondag, mei 15, 2005 22:34 |
| Maya, fucked up..maar dat terzijde ;) kus! | |
| MayadeBij: | Zondag, mei 15, 2005 22:32 |
| Ik lag op mijn buik in de zee en maande de golven tot mij te komen (in een afschuwelijk fel bizar oranje shirt - ik had nog nèt geen riem aan mijn hals - rende altijd weg van het bekende ofwel iets wat ´moeder´ heet tegenwoordig ;) Nee.. ik was een ongelukkig kind - mijn vader was mijn alles en die was er zelden. Mijn moeder was een geslaagde dokter die andere kinderen hielp - en de lieve oppas is onlangs gestorven aan ouderdom.. ik ben liever groot ;) KUS! | |
| Annemieke van der Ven: | Zondag, mei 15, 2005 22:31 |
| wat zou dat zalig zijn he, als dat voor eventjes nog weer eens waar kon zijn.. liefs Annemieke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Manja Moraal | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 15 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||