Lopend om toekomst
verloren gelopen in een wirwar
van donkere, smalle steegjes
die elk een eigen weg vormen
naar een vraagtekensvolle toekomst
struiken die af en toe opschieten
tussen de spleten van grauwe stoeptegels
en met hun doornen verwarring
in mij te bleke, dode huid krassen
gevels van huizen die lijken te schreeuwen
en steeds dichter naar me toe te komen
zodat mijn lichaam moet vechten
om het kleinste molecuultje zuurstofgas
Reacties op dit gedicht
| sergev2005: | Dinsdag, mei 17, 2005 00:28 |
| Twijfel nooit aan je toekomstig geluk, twijfel alleen aan dezen die twijfelen aan jouw geluk. Sterkte en veel liefs drup, Serge |
|
| Sunflower Ria: | Maandag, mei 16, 2005 18:00 |
| het is nooit zo donker of het word weer licht liefs en een warme troostknuffel zonnengroet SunflowerRia |
|
| sunset: | Maandag, mei 16, 2005 16:29 |
| Dat is inderdaad voelbare angstige onzekerheid. Liefs (en knuf) / sunset |
|
| hiljaa: | Maandag, mei 16, 2005 13:48 |
| de toekomst zal altijd voor blijven! knufliefs--hiljaa-- |
|
| Will Hanssen: | Maandag, mei 16, 2005 12:16 |
| Mooi geschreven dit doolhof, ik hoop dat je de uitgang vindt, ga maar gewoon op het licht af.... Liefs, Will |
|
| Lia : | Maandag, mei 16, 2005 11:51 |
| heftig... sterkte.. knuf,Lia | |
Over dit gedicht
| Auteur: druppeltje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 16 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||