eenzaam
Eenzaam
Ze lag daar zo ,
starend in het niets.
Ze had in dagen,
niemand gezien.
Het leven ging
aan haar voorbij,
als een film
die eigenlijk..
niemand wil zien.
Zij lag daar zo,
eenzaam ,
en zo alleen.
Buiten wandelden
de mensen voorbij..
moeders ,vaders,
een oma,
zelfs een opa ,
die de kinderwagen
mocht duwen.
Tranen gleden
over haar wangen,
ze stierf van verlangen,
naar dat ene moment...
wat zij nooit,
nee nooit,
heeft gekend.
Reacties op dit gedicht
| *dark_angel*: | Maandag, mei 16, 2005 20:04 |
| ben er stil van.. echt een heel mooi gedicht! wat was nou dat ene moment? liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: jackie lokker | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 16 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||