Stilleven bij maanlicht
Stilleven bij maanlicht
Als niemand meer het einde ziet,
Door duisternis bemind.
Als jij de gouden zon omarmd,
Ach, kinderen van de wind.
Waar de zee het land liefkoost
En ik mijn ogen sluit.
Daar waar de dood geen macht meer heeft,
Kus ik de zonnebruid.
Als niemand meer het einde ziet,
Door duisternis bemind.
Als jij de gouden zon omarmd,
Ach, kinderen van de wind.
Waar de zee het land liefkoost
En ik mijn ogen sluit.
Daar waar de dood geen macht meer heeft,
Kus ik de zonnebruid.
Reacties op dit gedicht
| kimW: | Woensdag, mei 18, 2005 22:09 |
| ik wilde alleen nog even zeggen dat op jouw vraag van 'de zee'ik geantwoord heb maar dan bij het gedicht... mooi gedicht dit trouwens... kimkus |
|
| kimW: | Dinsdag, mei 17, 2005 19:48 |
| erg mooi verwoord.... bedankt voor je lieve reactie bij mijn gedicht.... |
|
| fuzzyme: | Dinsdag, mei 17, 2005 19:11 |
| ik sluit me aan bij onderstaand reactie. puik:). | |
| freakangel: | Dinsdag, mei 17, 2005 15:20 |
| Prachtig gedicht! liefs freakangel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Colorbrain | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 17 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||