Voor ben
Voor Ben
Een afscheid, dat, zo diep bewogen,
mij niet alleen in leegte liet
ontvankelijk, door het verdriet:
met jou zijn zwanen meegevlogen.
O edelsmidje, zonnekind,
intense liefde die ons bindt.
Jij laat mij nu tekens lezen
waarnaar ik eerder werd verwezen.
Jij reikt mij deze woorden aan
en laat mijn zilte ogen zien
dat jij je eigen weg moet gaan;
voorbij de pijn en de strijd misschien.
Dit afscheid heeft ons diep bewogen.
In ernstige saamhorigheid
is er gelachen en geschreid:
met jou zijn zwanen meegevlogen.
Nu jij je eigen paden ging:
bracht ons in diepe betovering.
Een afscheid, dat, zo diep bewogen,
mij niet alleen in leegte liet
ontvankelijk, door het verdriet:
met jou zijn zwanen meegevlogen.
O edelsmidje, zonnekind,
intense liefde die ons bindt.
Jij laat mij nu tekens lezen
waarnaar ik eerder werd verwezen.
Jij reikt mij deze woorden aan
en laat mijn zilte ogen zien
dat jij je eigen weg moet gaan;
voorbij de pijn en de strijd misschien.
Dit afscheid heeft ons diep bewogen.
In ernstige saamhorigheid
is er gelachen en geschreid:
met jou zijn zwanen meegevlogen.
Nu jij je eigen paden ging:
bracht ons in diepe betovering.
Reacties op dit gedicht
| edelsmidje: | Donderdag, mei 19, 2005 11:54 |
| ik heb dit gedichtje gelezen in een tijdschrift, het ging over een jongetje dat leed aan een ziekte waardoor hij op zeer korte tijd leek op een oud meneertje. Dit gedichtje werd geschreven door de juf van Ben enhet gedichtje stond op het doodsprentje van Ben | |
| freakangel: | Dinsdag, mei 17, 2005 21:15 |
| Rakend, droevig-mooi gedicht... liefs freakangel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: edelsmidje | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 17 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||