Vergiftigd
Toch laat je me altijd verbaasd achter,
ik weet hoe het is wanneer het stormt,
verdriet de kop op steekt,
en ik de mijne laat hangen,
Het spechtengesnater,
brand even ongeëvenaard,
ben verdwaald zonder te zoeken,
brandmerk me bedaard,
verkeer in stille rust,
hoe bedeesd als je me kust,
me vervolgens wakker slaat,
me huilend achter laat,
net wanneer ik de stap maak,
het rouwproces afsluit,
vergiftig je me ronduit,
tot ik bezwijk
Reacties op dit gedicht
| Raira (Ria): | Woensdag, mei 18, 2005 13:28 |
| Dit is inderdaad een zeer rakend gedicht en fantastisch goed verwoord liefs knuff Ria |
|
| sunset: | Woensdag, mei 18, 2005 12:17 |
| Wohw! Heftig, rakend dit. En mooi. Liefs / sunset |
|
| freakangel: | Woensdag, mei 18, 2005 12:11 |
| Heftig gedicht, zeg! Mooi... liefs freakangel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Evi | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 18 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||