Zij spreekt zachtjes tot de man
Zij spreekt zachtjes tot de man
Die ooit haar vader was
Maar die haar nu
Niet meer kan horen
Zijn lome ogen
Kijken niet
Ze staren
Naar de koude wand
Zij praat niet meer met mij
Zegt hij als zij
Stil tot hem zingt
En naar hem kijkt met oude ogen
‘Het is nu tijd’
zegt de meneer
die haar alleen daar achterlaat
hem snel verbergt in wandelgangen
Dag papa
Dag mevrouw
De avond is met hem gevallen
Die ooit haar vader was
Maar die haar nu
Niet meer kan horen
Zijn lome ogen
Kijken niet
Ze staren
Naar de koude wand
Zij praat niet meer met mij
Zegt hij als zij
Stil tot hem zingt
En naar hem kijkt met oude ogen
‘Het is nu tijd’
zegt de meneer
die haar alleen daar achterlaat
hem snel verbergt in wandelgangen
Dag papa
Dag mevrouw
De avond is met hem gevallen
Reacties op dit gedicht
| Niniki: | Vrijdag, mei 20, 2005 19:58 |
| Prachtig. Ja, als onze ouders sterven eindigt het 'kind-zijn' echt. Sterkte liefs niniki |
|
| Rob Daleman: | Vrijdag, mei 20, 2005 16:16 |
| prachtig heb je gedicht maar niet meer dan 2 keer gelezen want er kwamen al traantjes |
|
| Mathilde: | Vrijdag, mei 20, 2005 14:29 |
| dit is een zeldzame parel! zeer, zeer mooi... liefs, mathilde |
|
| Mamke: | Vrijdag, mei 20, 2005 14:29 |
| Slik....kippevel! | |
| SanD: | Vrijdag, mei 20, 2005 12:59 |
| met sunset eens,heel rakend liefs |
|
| sunset: | Vrijdag, mei 20, 2005 12:50 |
| Wohw. Rakend en - als dat woord hier mag gebruikt worden - stilmakend mooi. Liefs (en mijn genegenheid) / sunset |
|
