Man van glas
Het is raar hier zo te staan,
tegenover mijzelf, zelfs zonder
hoed of pet, aangezicht in aangezicht
met zoveel anderen die niet alleen
van mij weg kijken, maar ook nog eens
dwars door mij heen, terwijl ik wacht
voor die winkel met zijn enorme ruit.
Ben ik soms een ander dan ik
mij herinner, iemand die van niets
weet en vergeten is waar hij bij staat
te kijken hoe anderen ook een gezicht
opzetten alsof zij nergens boodschap
aan hebben dan aan al die karren
die zij gestaag voor zich uit duwen?
tegenover mijzelf, zelfs zonder
hoed of pet, aangezicht in aangezicht
met zoveel anderen die niet alleen
van mij weg kijken, maar ook nog eens
dwars door mij heen, terwijl ik wacht
voor die winkel met zijn enorme ruit.
Ben ik soms een ander dan ik
mij herinner, iemand die van niets
weet en vergeten is waar hij bij staat
te kijken hoe anderen ook een gezicht
opzetten alsof zij nergens boodschap
aan hebben dan aan al die karren
die zij gestaag voor zich uit duwen?
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Zaterdag, maart 25, 2006 16:07 |
| mooi neergezet groetjes Dirk |
|
| Zilveruitjuh: | Zondag, juni 19, 2005 12:40 |
| Wat bedoeld u met uw reactie onder mijn gedicht: "Jouw Leven"? | |
| Hans Kilian: | Maandag, mei 23, 2005 11:19 |
| Dit gedicht verscheen ook in het tijdschrift "Eigen-Zinnig", een uitgave van François Vermeulen, voorzien van een tekening van Neeltje Alblas. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Hans Kilian | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 20 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||