Vrienden voor het leven
Met een glimlach op onze snoetjes
Speelden we uren in de zon
Het gras plaagde onze voetjes
Alles mocht en alles kon
Een sprong naar het blauwste stipje in de lucht
we kwamen neer met een harde val
De werkelijkheid werd door ons ontvlucht
Je gooide me die witte bal
Nu liggen duizend huizen tussen jou en mij
Nieuwe mensen kleuren onze dag
Onze kinderjaren zijn voorbij
Dikke muren scheiden onze lach
Speelden we uren in de zon
Het gras plaagde onze voetjes
Alles mocht en alles kon
Een sprong naar het blauwste stipje in de lucht
we kwamen neer met een harde val
De werkelijkheid werd door ons ontvlucht
Je gooide me die witte bal
Nu liggen duizend huizen tussen jou en mij
Nieuwe mensen kleuren onze dag
Onze kinderjaren zijn voorbij
Dikke muren scheiden onze lach
Reacties op dit gedicht
| Reiger: | Vrijdag, januari 20, 2006 07:06 |
| Zeer goed! | |
| Darkdevils-night: | Woensdag, mei 25, 2005 14:31 |
| vriendschap kan zo sterk zijn maar toch ook weer makkelijk verwateren, of uit elkaar groeien altijd zo jammer... mooi geschreven liefs en knuffel Cora |
|
| (a)ngel: | Dinsdag, mei 24, 2005 20:59 |
| heel mooi | |
| kimW: | Dinsdag, mei 24, 2005 19:31 |
| Mooi verwoord... treurig verwaterde vriendschap... kimkus |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Pino | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 24 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||