Wij stonden aan de reling
Wij stonden aan de reling
Wij stonden aan de reling,
turend naar de ondergaande zon
samen op het scheepsbalkon,
en heerlijk voelt jou warme streling.
Jou plezierige lach,
geeft mij armslag,
jij mijn boeiende golfbeweging,
deinend, drijf ik met je mee,
Ook al zal het schip vergaan,
dan komt het erop aan,
dan nog tussen het wrakhout, ben jij mijn rots
Verlichtend, in dit onbegrensde watergeklots
25-05-05
Reacties op dit gedicht
| Lia : | Woensdag, mei 25, 2005 06:28 |
| schitterbaar.... liefs, Lia |
|
| Niniki: | Woensdag, mei 25, 2005 00:31 |
| erg mooi Klaes. liefs niniki |
|
| wijnand.: | Woensdag, mei 25, 2005 00:21 |
| heel mooi en ook zo beeldig zie het voor me | |
| m@rcel: | Woensdag, mei 25, 2005 00:17 |
| een prachtdicht weer Heel mooi Gr. m@rcel |
|
| psych: | Woensdag, mei 25, 2005 00:16 |
| een pracht weer van jouw hand,,,liefs,,, | |
Over dit gedicht
| Auteur: Klaes |  
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 25 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||