Honderd jaar eenzaamheid
...
Het was een fraaie juninacht
koel en maanbeschenen
't water kibbelde door een bedding
van stenen en rotsen, rustig
naar beneden, en terwijl
de uitgespreide vlerken van een raaf
schaduwen wierp over het watervlak
en zichzelf verloor
in de prevelende duisternis
slonk mijn polsslag vol rampspoed
in een ritme van deernis
die de keerzijde
der dingen scheen te kennen
en gereed stond
voor de gesel van eenzaamheid
F.
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Woensdag, mei 25, 2005 19:21 |
| Gewoonweg prachtig dit.Een echt lezersgenot. Liefs / sunset |
|
| chriztee: | Woensdag, mei 25, 2005 13:37 |
| en ik lees nog steeds.... | |
| Niniki: | Woensdag, mei 25, 2005 11:54 |
| Wauwwwwwww niniki |
|
| hebus: | Woensdag, mei 25, 2005 08:07 |
| honderd jaar in bevreemdende beelden, een sfeer van mystiek en middeleeuwen. met hedendaagse woorden kilte geschapen. knap. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Kuijlemans F. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 25 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||