Wandelen in de regen
Ik moet even wandelen
wat stoom aflaten
Mensen veranderen
moet je mij daarvoor haten
Het sprookje eindigt hier
onze dagen bestaan uit ruzie
Waar zijn de dagen van plezier?
Het doet nu pijn als ik u zie.
Ik ga wandelen in de regen,
in het park. Mijn verdriet
verbergen voor jou. Ik kan er niet meer tegen
In de regen zie je mijn tranen niet.
Reacties op dit gedicht
| rocky: | Zondag, februari 24, 2002 22:43 |
| wow! werd efkes omvergeblazen door dit gedicht... prachtig! | |
| mini: | Donderdag, augustus 30, 2001 16:53 |
| Verdriet moet je niet verbergen, anders stapelt die zich gewoon op, en borrelt die teveel, om op een onverwacht moment, los te barsten. Je tranen mogen dan niet zichtbaar zijn in de regen, ik zie je tranen door dit gedicht heen, hele tuiten van tranen, laat ze maar rollen... |
|
| Steven Vermeulen: | Maandag, augustus 27, 2001 15:48 |
| eens goed uithuilen helpt. Relaties eindigen geeft pijn en spijt, maar liefdesverdriet slijt maar ga door met je leven en wees gelukkig met wat je hebt gekregen. Sterkte |
|
| Sheena: | Zondag, augustus 26, 2001 14:41 |
| Regen, water, spoelt ook een hoop, zorgen weg ..... take care, Sheena |
|
| schaapje: | Zondag, augustus 26, 2001 12:22 |
| mooi gedicht en eht is soms goed omdat tedoen weet je dat knuffff |
|
Over dit gedicht
| Auteur: timpe | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 26 augustus 2001 | ||
| Thema's: | ||