Bang

Keer op keer heb ik weer verdriet
En er is niemand die het aan mij ziet
Probeer alles om het te vergeten
Maar ben er door bezeten

Het is nu een deel van mij
Zo echt zo hard als een kei
Zullen mijn vrienden het ooit begrijpen
Of zal ik er alweer tussen uit knijpen

Probeer er wel over te praten
Maar ben gewoon bang dat ze me allemaal gaan haten
Voel me vies en erg alleen
En al die woede die ik heb kent iemand dat geen?

Er zijn zoveel erge dingen
En ik probeer het te vergeten door te zingen
Maar het blijft maar door mijn hoofd spoken
En het liefst word ik zo kwaad dat mn woede gaat koken

Maar het is tijd om te gaan verwerken
En om mijn vrienden er op aan te merken
Dat ik ze nu meer nodig heb dan ooit
Het is zo ver het is nu of nooit

Ik moet mijn vrienden nu echt vertrouwen
En alles er echt uit douwen
Zodat ze weten wat er speelt
Mijn gevoel en vertouwen aan hun mee deelt

Ik wil het graag maar het lukt me niet
Ik ben gewoon erg bang en vol verdriet
Wil ze niet langer van me af duwen
Maar ben mezelf nog aan het verafschuwen

Ik haat mezelf voor wat er is gebeurd
En voel alsof het me heeft afgekeurd
Geen vertrouwen in mezelf en de angst van wat komen gaat
Zoveel dingen in mn hoofd en veel te veel haat

Het meeste wat ik me nu af vraag
Heeft hij er spijt van of deed hij het graag
Ik wens hem niet de dood toe
Vraag me nog steeds af wat en hoe

Ik zal wel wraak nemen in het heden
Ik ben het zat heb nu wel genoeg geleden
Hij gebruikte mij als of ik niets was
Ik volg de weg nu met compas

Het zal mij lijden naar wat hem dierbaar is
Vol ergernis en veel gemis
ik zal dat dierbare van hem afpakken
En hem door de grond heen laten zaken

Zijn familie en vrienden vertellen wat hij heeft gedaan
En pas na ik hem vernederd heb kan ik gaan
Op zoek naar wat ik ooit ben geweest
Zodat het kan vervagen als een schimme geest



Waarom is wat ik me afvraag
En telkens weer dat gevoel in me maag
Die dag spookt telkens door mijn hoofd
En toch ben ik de gene die het niet gelooft

Toen hij mij dit had aangedaan
Wou ik weg hier vandaan
De schaamte die door me heen ging
Terwijl hij me gebruikte als een ding

Toen hij in me zat
Viel ik in een donker en diep gat
Ik piste en kotste over hem heen
Pas toen wou hij dat ik verdween

Ik haat hem met heel mijn ziel
Maar ondanks al die haat voel ik me nog steeds debiel
Waarom ben ik nou zo verhoord
Terwijl hij de geen is die is ontspoort

Allemaal vragen die ik heb
Ben bang als ik hem zie dat ik hem weer mep
Het woord bang zo vaak gebruikt
Terwijl hij nu de gene is die onderduikt

Ik weet dat ik me beter voel
Om te leven met dat ene doel
Gelukkig zijn en mezelf weer vinden
En mij van dit alles te ontbinden