Ik raak het kwijt..
Bijna weg van de werklijkheid
Het verstopt zich verder weg van mij
Ik raak het kwijt
Ik ben het bijna kwijt.
Deze gebeurtenis.
Ik dacht dat ik er voor altijd aan vergrendeld zat.
Dat ik het nooit meer vergat.
Ik zat vast.
Maar nu..
Het word minder.
Met de dag word het minder, lichter.
Ik raak vrij verlost.
Bijna weg van de werklijkheid.
Deze herinnering raakt los van mij.
Ik raak het kwijt.
Ik ben het bijna kwijt.
Laat me het niet meer herinneren.
Kom er nooit meer op terug.
Want het is sneller terug als je denkt.
Alles terug in mijn geheugen.
Die leugen.
Ik raak het kwijt.
Help me.
Ik raak het kwijt, ik ben het bijna kwijt.
Het is bijna onwerklijkheid...
Het verstopt zich verder weg van mij
Ik raak het kwijt
Ik ben het bijna kwijt.
Deze gebeurtenis.
Ik dacht dat ik er voor altijd aan vergrendeld zat.
Dat ik het nooit meer vergat.
Ik zat vast.
Maar nu..
Het word minder.
Met de dag word het minder, lichter.
Ik raak vrij verlost.
Bijna weg van de werklijkheid.
Deze herinnering raakt los van mij.
Ik raak het kwijt.
Ik ben het bijna kwijt.
Laat me het niet meer herinneren.
Kom er nooit meer op terug.
Want het is sneller terug als je denkt.
Alles terug in mijn geheugen.
Die leugen.
Ik raak het kwijt.
Help me.
Ik raak het kwijt, ik ben het bijna kwijt.
Het is bijna onwerklijkheid...
Reacties op dit gedicht
| zakdoekje: | Zondag, mei 29, 2005 19:11 |
| Mooi gedichtje maar ben niet zo goed mee eigenlijk. Is het nu de werkelijkheid die je kwijtgeraakt of het idee dat je de werkelijkheid kwijtraakte? Als het dat tweede was kan je me dan vertellen hoe je dat idee uit je hoofd hebt gezet? Kus, Marie. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Still | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 28 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||