Dolfijn
Dolfijn
Glijdend door het koele water van de wijze oceaan
wordt jouw glanzende grijze huid gestreeld door zonlicht
En aan het einde van de dag stop je spontaan
als je hele wezen voor de mooie zonsondergang zwicht
Jij hebt de gave om je onder de spiegel met kostbare adem te vullen
en de schatten van het oneindige water te zien
Kleurige vissen en gesloten schelpen die hun geheimen niet onthullen
en toch weet je hoe de verborgen parels eruitzien
Geboren word je met het zuiverste hart
en een ziel zo liefdevol als de Engel van de zee
Ook al kleuren je diepe ogen donker en ravenzwart
geen druppel duisternis draag je met je mee
In dromen en gedachten wil ik net zo zijn als jij
vrijelijk zwevend door het water
Zachte bubbels strelend langs mijn zij
en net zo zorgeloos op weg naar later
Reacties op dit gedicht
| Chasca: | Zaterdag, september 01, 2001 11:01 |
| Wauw cy. Waarom heb je niet gezegd dat je gedicht af was? Ik ben er echt helemaal stil van, hijs zow anders als je andere gedichten, zow bijzonder. Was ik maar een dolfijn. xxx Chas | |
| Lonesome Cowboy: | Maandag, augustus 27, 2001 14:55 |
| mooi omschreven... kan je vertellen om het in het echt te zien is het alleen nog veeeeeeeeeel mooier... denk dat wij mensen het dolfijn gevoel nooit echt kunnen vatten | |
Over dit gedicht
| Auteur: Cyris | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 27 augustus 2001 | ||
| Thema's: | ||