Twee kleine kinderen
Twee kleine kinderen
Zwerven moederziel alleen
Door de boze wereld
Maar ze kunnen nergens heen
Hun ogen zijn gevuld
Met blikken van verdriet
Opgegroeid en verlaten
In een oorlogsgebied
Hun vader moest gaan vechten
En moeder werd weggehaald
Verslagen zochten ze hulp
Maar om hun werd niet gemaald
Vervlogen hoop van die twee
Niemand meer te vertrouwen
Al helemaal onafhankelijk
Kunnen ze op niemand bouwen
Twee kleine kinderen
Maar ergens toch zo groot
Pas zo jong, zo gebroken
Willen ze alleen maar dood
Zwerven moederziel alleen
Door de boze wereld
Maar ze kunnen nergens heen
Hun ogen zijn gevuld
Met blikken van verdriet
Opgegroeid en verlaten
In een oorlogsgebied
Hun vader moest gaan vechten
En moeder werd weggehaald
Verslagen zochten ze hulp
Maar om hun werd niet gemaald
Vervlogen hoop van die twee
Niemand meer te vertrouwen
Al helemaal onafhankelijk
Kunnen ze op niemand bouwen
Twee kleine kinderen
Maar ergens toch zo groot
Pas zo jong, zo gebroken
Willen ze alleen maar dood
Reacties op dit gedicht
| Allysson: | Donderdag, oktober 25, 2012 11:30 |
| Wow! Ook ik word er stil van. Het is gewoon een prachtig gedicht! xx | |
| Angel of Death: | Zondag, juni 05, 2005 16:19 |
| Mooiheid ^_^ Wow je fan reageert alweer huh! Ik had em al gelezen maarja, hij blijft mooi ^^ lil |
|
| *Tamara*: | Maandag, mei 30, 2005 08:31 |
| noooohhhhhhhhhhhh jij zegt het anders ook niet als je een nieuw gedicht hebt he! maar hij is mooi :) xxx |
|
| m@rcel: | Zondag, mei 29, 2005 20:15 |
| stilmakend mooi en in stilte gelezen Knuff m@rcel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *naomi* | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 29 mei 2005 | ||
| Thema's: | ||