verwilderde bloem
een bloem
verwilderd
in de natuur
bijen zoemen
om haar heen
en nemen weg
alles wat van haar was
ze prikken
en irriteren
en ik zou zo graag
willen zeggen
dat ze weggaan
ik weet dat het zo is
dat het te gebeuren staat
maar de bijen
zoemen in zwermen zo groot
dat er geen zonnestraal meer
door te zien is
Reacties op dit gedicht
| Maarten van den Bogaard: | Maandag, juni 13, 2005 01:20 |
| het is te laat en de taalfouten stapelen zich op... tijd om naar bed te gaan.. tot snel riel.. ik zie je strakjes in dromen land.. ben je bij de fonteinen of in het park ? | |
| Maarten van den Bogaard: | Maandag, juni 13, 2005 01:18 |
| zou een bloem zich niet verdrietig voelen wanneer ze niemand om haar heen zoemt? wanneer niemand wilt wat ze heeft? haar honing.. haar liefde ? | |
| mienke: | Zaterdag, juni 04, 2005 16:07 |
| mooi geschreven riel!je bent een kanjer niet vergeten xxx mien | |
| milamber: | Vrijdag, juni 03, 2005 23:51 |
| hmm, zonder bijtjes zouden er geen (of amper) bloemen zijn.. dus de bloempjes vinden het denk ik nie zo erg. Maar goed, begrijp dat hier wat meer achter schuilt, denk eraan, bijtjes.. kun je ook met een vliegenmepper slaan ;) mooi geschreven groetjes kerwin |
|
| benaets jp: | Vrijdag, juni 03, 2005 23:37 |
| mooi | |
Over dit gedicht
| Auteur: riel | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 03 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||