Mijn laatste woorden naar jou
Mijn laatste woorden naar jou
We hielden genoeg van elkaar.
Nee, dat was het ook niet.
De reden dat ik je verliet.
We hadden een hele sterke band.
En we deelden samen lief en leed.
Want soms ontzettend zeer deed.
We zijn een jaar samen geweest.
En we maakte ook zoveel mee.
Dat vergeet ik niet een twee.
We hadden al beide veel verdriet gekend.
Dat is iets wat ook nooit echt went.
Ondanks dat hebben we een mooie tijd gekend.
Ik was toen des tijd net als jij.
Op zoek naar mijn doel in het leven.
Aan het ontdekken wat het leven kan geven.
Zo zal erin de tijd best wat veranderd zijn.
Ik ben begonnen aan die studie die ik graag wilde.
En met schrijven van gedichten dat mijn verlangen vervulde.
Ik heb andere vrienden bij gekregen.
En kan mijn gevoelens beter uiten.
En zelfs genieten van de vogels die fluiten.
Ik weet niet of je dit ooit zult lezen.
Maar waar je ook bent of wat je ook doet.
Ik hoop vanuit mijn hart het gaat je goed.
We hielden genoeg van elkaar.
Nee, dat was het ook niet.
De reden dat ik je verliet.
We hadden een hele sterke band.
En we deelden samen lief en leed.
Want soms ontzettend zeer deed.
We zijn een jaar samen geweest.
En we maakte ook zoveel mee.
Dat vergeet ik niet een twee.
We hadden al beide veel verdriet gekend.
Dat is iets wat ook nooit echt went.
Ondanks dat hebben we een mooie tijd gekend.
Ik was toen des tijd net als jij.
Op zoek naar mijn doel in het leven.
Aan het ontdekken wat het leven kan geven.
Zo zal erin de tijd best wat veranderd zijn.
Ik ben begonnen aan die studie die ik graag wilde.
En met schrijven van gedichten dat mijn verlangen vervulde.
Ik heb andere vrienden bij gekregen.
En kan mijn gevoelens beter uiten.
En zelfs genieten van de vogels die fluiten.
Ik weet niet of je dit ooit zult lezen.
Maar waar je ook bent of wat je ook doet.
Ik hoop vanuit mijn hart het gaat je goed.
Reacties op dit gedicht
| Netfreaky: | Zondag, juni 12, 2005 23:05 |
| Mooi geschreven! Dat is waarschijnlijk ouder worden denk ik... Iedereen verandert, jij ook en op 'n bepaald moment wordt dat te veel... Groetjes, Netfreaky |
|
| *girliej*: | Zondag, juni 12, 2005 16:52 |
| zoals sunset zegt, mensen groeien, en soms is dat spijtig genoeg uit elkaar :( maar dan moet jij ook weer verder hé. zo is het leven, vallen en opstaan! zeer mooi geschreven dikke knuf clau |
|
| Annetkadet: | Maandag, juni 06, 2005 14:01 |
| Een liefdevol gedicht Blijf schrijven en je vind jezelf Groetjes Annette |
|
| Hans Winter: | Zaterdag, juni 04, 2005 10:39 |
| verander je, vind je elkaar dan nog terug in de vraag om mee te gaan, of laat je de ander van je verwijderd zich alleen op eigen wegen verstaan. hans |
|
| sunset: | Zaterdag, juni 04, 2005 09:07 |
| Mensen groeien (Of zouden dat tenminste moeten). En soms is dat inderaad uit elkaar. En elkaar dan het beste kunnen (toe)wensen, dát getuigt ook van liefde. Liefs / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: moongirl1982 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 04 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||