* Through the clouds *
* Through the clouds *
zo ontzettend broos
gedragen door de wind
vederlicht en kwetsbaar
ik vlieg
door de wolken van mijn leven
vol met regenbuien van zorgen
bijna uit koers
word ik opgevangen
door een zuivere zonnestraal
zij brengt mij
in de juiste richting
mij steeds opnieuw
steunend met haar licht
deze zonnestraal
het symbool
van liefde en genegeheid
licht van God
geborgenheid van mensen om mij heen
vliegen zal ik
dwars door alle wolken heen
wetend dat ik nooit meer
bang hoef te zijn
niet meer...
nooit meer..
zo ontzettend broos
gedragen door de wind
vederlicht en kwetsbaar
ik vlieg
door de wolken van mijn leven
vol met regenbuien van zorgen
bijna uit koers
word ik opgevangen
door een zuivere zonnestraal
zij brengt mij
in de juiste richting
mij steeds opnieuw
steunend met haar licht
deze zonnestraal
het symbool
van liefde en genegeheid
licht van God
geborgenheid van mensen om mij heen
vliegen zal ik
dwars door alle wolken heen
wetend dat ik nooit meer
bang hoef te zijn
niet meer...
nooit meer..
Reacties op dit gedicht
| Koene: | Maandag, juni 06, 2005 13:29 |
| God* | |
| Koene: | Maandag, juni 06, 2005 13:26 |
| en terecht schat!.... god's liefde is groot! | |
| m@rcel: | Zondag, juni 05, 2005 20:09 |
| een plaatje van een gedicht heel mooi Liefs m@rcel |
|
| Dimera: | Zondag, juni 05, 2005 18:38 |
| Als mensen zouden vliegen. Zou het leven een stuk makkelijker zijn ;-) Mooi geschreven. Kus & Knuffel # Lizz |
|
Over dit gedicht
| Auteur: mienke | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 05 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||