Leegte....
Niemand ziet me staan..
Ik besta niet..
Tenminste.. Zo voel ik me
ik ben leeg van binnen..
Ik staar naar iets..
Mijn ogen vullen zich met tranen..
Totdat iemand vraagt..
“Gaat het wel?”
Uit mijn concentratie gehaald..
Ik zeg maar ..Ja..
Om van het gezeur af te zijn..
Maar van binnen doet het nog steeds pijn..
De pijn die lang blijft..
Misschien wel voor altijd..
Niemand ziet me staan..
Ik besta niet..
Tenminste.. Zo voel ik me
ik bent leeg van binnen..
Ik besta niet..
Tenminste.. Zo voel ik me
ik ben leeg van binnen..
Ik staar naar iets..
Mijn ogen vullen zich met tranen..
Totdat iemand vraagt..
“Gaat het wel?”
Uit mijn concentratie gehaald..
Ik zeg maar ..Ja..
Om van het gezeur af te zijn..
Maar van binnen doet het nog steeds pijn..
De pijn die lang blijft..
Misschien wel voor altijd..
Niemand ziet me staan..
Ik besta niet..
Tenminste.. Zo voel ik me
ik bent leeg van binnen..
Reacties op dit gedicht
| enjaeva: | Maandag, juni 06, 2005 15:20 |
| geloof vooral in jezelf dan kom je er sterk uit sterkte liefs mij | |
| Raira (Ria): | Maandag, juni 06, 2005 10:57 |
| en toch zie ik je.... met alle pijn en verdriet ik ga niet vragen hoe het gaat maar wens je warmte in je hart toe liefs Ria |
|
Over dit gedicht
| Auteur: dela | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 06 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||