gedichtenstrijd
Mijn lichaam als map door het verleden.
Als een vuurvlaag vliegend,
brandend op mijn gezicht.
Mijn herinnering aan ons;
enkel een rode afdruk
vol verwijten geplaatst.
Die ogen zo vol haat,
stekend door mijn scherm.
Littekens nagelaten,
rustend op mijn vel,ik
door onrust getekend.
Geen plek onaangeroerd,
niets dat nog overeind staat .
Die vergiftigde ziel
als een schaduw hangend,
maar niet langer over mij.
Reacties op dit gedicht
| Godsend: | Donderdag, juni 09, 2005 17:47 |
| autsj...dat is hard! (2x) you've a lot of work to do... you're my winner!!! |
|
| ChildrenOfTheDamned: | Woensdag, juni 08, 2005 19:22 |
| Mooi geschreven, de titel is ook erg mooi en rakend | |
| Quando: | Woensdag, juni 08, 2005 18:23 |
| nou robin wel optimistisch blijven he! maar ik vind het ook een mooi gedicht. heel veel succes. liefs, Kim |
|
| Just_Robin: | Woensdag, juni 08, 2005 18:11 |
| Heel erg mooi ingeleefd, prachtig.. Ik verlies denk ik. Liefs, succes, |
|
| sunset: | Woensdag, juni 08, 2005 18:08 |
| Voelbaar verwoord. Met stil respect gelezen. Liefs (en knuf) / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Trilala | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 08 juni 2005 | ||
| Thema's: | ||