Ik heb het kruid gewassen
wat je in je handen hield
leg het op het nachtkastje
en was je gezicht
Je ogen de mond
zij die zo mooi roze was
de wangen waar zon door heen kwam
dat niemand zag behalve ik
En we waren samen
met onze handen in elkaar
het grint van het voetpad kraste een beetje
toen we jouw droegen
Naar de eeuwige rust
Renate-td-: | Woensdag, juni 08, 2005 23:15 |
Heel erg mooi stilmakend.. | |
Mathilde: | Woensdag, juni 08, 2005 20:50 |
wat een stilmakend mooi gedicht! een werkelijke pracht... liefs, mathilde |
|
Lia : | Woensdag, juni 08, 2005 20:17 |
snif... afscheid.. nooit leuk..wel warm beschreven door jou |
|
Janette Scharenborg: | Woensdag, juni 08, 2005 20:10 |
prachtig geschreven echt heel erg mooi, veel liefs Janette | |
hiljaa: | Woensdag, juni 08, 2005 19:53 |
prachtig verwoord! knufliefs--hiljaa-- |
|
Paul de Bruyn: | Woensdag, juni 08, 2005 19:37 |
En de rust, de troost Zij komen mij tegemoet in jouw dicht.. liefs Paul |
|
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 08 juni 2005 | ||
Thema's: |